53. Urorurodziurodziny

Zbliżający się Dzień Dziecka uczynił wszystkie okoliczne sklepy niebezpiecznymi dla portfela labiryntami. Z półek i regałów strategicznie rozmieszczonych na drodze kupujących, wypiętrzają się stosy maskotek, klocków, pojazdów, jajek niespodzianek i wołają o przygarniecie. Róża wyraża gotowość przygarnięcia, my gotowość ucieczki. Zważywszy na fakt że nie dalej jak pięć dni temu, przez półtorej godziny rozpakowywała stosy prezentów urodzinowych, muszę powiedzieć, że okiełznywanie pożądań nie jest mocną stroną Różki. Goście urodzinowi doskonale zorientowani w gustach szanownej jubilatki nanieśli sporo insygniów koronnych z pozłacanego plastiku, pełne wory cekinowych ozdób, skrzydła wróżki z tęczowym brokatem, pół stajni kucyków oraz kilka rodzajów kuferków piknikowych w klimatach narodowych upodobań kulinarnych ( mój faworyt logowany bajką "Masza i Niedźwiedź" w komplecie zawiera lufki do wódki, oraz patelnię i rybę ). Uważam wobec tego, że odmowa nabycia kolejnej zabawki jest sluszna, a nawet konieczna, mimo że Rozamunda ma na ten temat całkowicie odmienny pogląd.
Wracając do urodzin, które wyczekiwane od dawna nareszcie nastąpiły, zostały przez nasze dziecko nazwane Najlepszymi W Jej Życiu. Mimo uprzednio snutym scenariuszom, nie musieliśmy bukować biletów w Operze Wiedeńskiej. Obleciało salą zabaw z kulkami i stałym scenariuszem totalnej glupawki na trampolinach, malowania gąb wedle życzenia, oraz dyskoteki. Na skutek przytomnej interwencji tatusia, dzieci tańcowały do piosenek adekwatnych do ich wieku, w odróżnieniu od poprzedników, którym czas umilały przeboje disco polo (sądząc po chóralnych pieniach dzieciaczki raczej były w temacie...cóż może tylko nas dziwią przedszkolaki nucące coś o gorącej nocy z rudą lalą). Absolutnym spełnieniem życzeń dekoratorskich Różki okazał się tort od Cioci, która wykonała dzieło z Kaczką Dziwaczką, tak piękną, że jeszcze w domu wskutek pieszczot i głaskania paluchem jubilatki, czubek z kokardą doznał poważnego uszczerbku i musiał być zastąpiony tekstylnym erzacem.
Gorszących scen i awantur odnotowano niewiele, z tym, że wszystkie odbyły się w gronie dziewczęcym, gdy animatorka wykończona zdobieniem kilkunastu dziobów, wyjęła tajną broń w postaci monidła ze sklejki zmalowanego w motyw "Krainy Lodu". Nakazała nieletnim wetknąć łby w otwory i pozować do zdjęć w charakterze księżniczek Arendell, a sama kurcgalopem udała się w stronę toalety. Nikt nie przewidział,  że o otwór w Elsie będzie się tłukła grupka zmalowanych w motylki (i księżniczkę -Róża) czterolatek, podczas gdy otwór w Annie służył za chwytak dla przytomnego rodzica, który w ostatniej chwili włożył weń rękę i zapobiegł katastrofie powalenia monidła na mnie wraz z kotłującym się tłumkiem kandydatek na Elsę.
Przeżyłam by móc to opowiedzieć.
Dzięki temu doświadczeniu dodałam kolejny zawód którego nie chciałabym wykonywać za żadne pieniądze. Świat animacji dziecięcych zabaw na zawsze stracił szanse na pozyskanie pracownika.

Życzeniem był make-up na księżniczkę. Wyszła trochę prostytutką z koroną, ale Różka była zachwycona. 

pod tym dziełem straciłabym życie

Tort przed skutkami pieszczot.